വെള്ളിയില്‍ തീര്‍ത്ത നാഗരൂപമുള്ള മിഞ്ചി

ഞാനെന്ന ഇരുപതു വയസ്സുകാരന്‍ തിളയ്ക്കുന്ന യൌവനത്തില്‍ ഒരന്തവും കുന്തവും ഇല്ലാതെ ഉത്സവങ്ങളും , പെരുന്നാളുകളും , സിനിമയും ഒക്കെയായി ജീവിതം ഒരു ആഹോഷമായി കൊണ്ടാടുമ്പോള്‍
ശരീരം കുറച്ചധികമായി അതിന്റെ കെമിസ്ട്രി വര്‍ക്ക് ചെയ്തു , വഴിതെറ്റിക്കുന്ന , പ്രലോഭിപ്പിക്കുന്ന ധാരാളം ഹോര്‍മോണുകള്‍ നിര്‍മ്മിച്ചു എന്നെ ഒരുമാതിരി വട്ടം ചുറ്റിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന കാലം
പെണ്‍കുട്ടികളുടെ ഒരു ചിരി , ഒരു നോട്ടം , തെല്ലു നേരത്തെ സാമീപ്യം എല്ലാം ഒരു ലഹരിയായി , അതിനു വേണ്ടി എത്ര ദൂരം വെണമെങ്കിലും ബൈക്കോടിക്കാന്‍, അമ്പല നടയിലോ , പള്ളി പറമ്പിലോ , കല്യാണ വീട്ടിലോ എന്ന് വേണ്ട എവിടെയും ക്ഷമയോടെ എത്ര നേരം വെണമെങ്കിലും കാത്തു നില്ക്കാന്‍ മടിയും, ലജ്ജയും, വകതിരിവും എന്നെ അനുവദിച്ചിരുന്ന മനോഹര കാലം .
അച്ഛന്റെ കൃഷി പണികളില്‍ ചില ചില്ലറ സഹായങ്ങള്‍ എന്റെ ഉത്തരവാദിത്വമായിരുന്നു . പാടത്ത് കീടനാശിനിയടിക്കുക, ചാരം പാറ്റുക, വളമിടുക , കൊയ്ത്തിനു കറ്റ പിടിച്ചു കൊടുക്കുക തുടങ്ങിയ ചില ചില്ലറ ജോലികള്‍.
അച്ഛന്‍ സ്വന്തം സ്ഥലമുള്ളത് പോരാഞ്ഞു കുറച്ചു സ്ഥലം കൂടി പാട്ടത്തിനെടുത്തു വാഴ കൃഷി തുടങ്ങാന്‍ പദ്ധതിയിട്ടു. അതിന്റെ മുഴുവന്‍ ചുമതലയും എനിക്കായിരിക്കും എന്ന് പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ചെയ്തു . പഠിത്തവും വാഴകൃഷിയും ഉണ്ടേല്‍ പിന്നെ യാതൊരു ചുറ്റിക്കളീം നടക്കില്ലല്ലോ, എന്ന മുന്‍വിധിയായിരിക്കും അച്ഛനെ അതിനു പ്രേരിപ്പിച്ചതെന്നു തോന്നുന്നു .
പെരിയാറിന്റെ തീരം . തീരത്തോട് ചേര്‍ന്ന് കുറച്ചു പാറകള്‍ . അതിനിപ്പുറം കുറെയേറെ കൃഷി ഭൂമികള്‍ . അധികവും കാടു പിടിച്ചു കിടക്കുന്നിടം . പത്തിരുപതു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ് തമിഴ് ബ്രാഹ്മണര്‍ താമസിച്ചിരുന്ന മഠങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു ആ കൃഷി ഭൂമിയുടെ ഇങ്ങേ അറ്റം എന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട് . അവരെല്ലാം തന്നെ മഠങ്ങള്‍ വിറ്റു മദ്രാസ്സിലും , മുംബൈക്കും മറ്റും ചേക്കേറി .
സ്ഥലം വാങ്ങിയവര്‍ നല്ല ഉരുപ്പടി തടികള്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന മഠങ്ങള്‍ പൊളിച്ചു വിറ്റു കാശാക്കി . വല്ല നിധിയും ഉണ്ടാകും എന്ന് മോഹിച്ചു തറ വരെ കുഴിച്ചെടുത്തു . ആര്‍ക്കോ സ്വര്‍ണ നാണയങ്ങള്‍ കിട്ടിയെന്നും കേട്ടിട്ടുണ്ട്
അവിടെ പ്രേതബാധയുള്ള സ്ഥലമാണെന്ന് നാട്ടില്‍ ഒരു സംസാരം ഉണ്ടായിരുന്നു .അച്ഛനോ എനിക്കോ അതിലൊന്നും തരിമ്പും വിശ്വാസം ഇല്ലായിരുന്നു . അന്ന് ആ ചുറ്റുവട്ടത്ത് പൊടി പൊടിച്ചു നടന്നിരുന്ന വാറ്റു ചാരായക്കാരുടെ പ്രചരണം ആയിട്ടാണ് ചെറുപ്പക്കാരൊക്കെ അതിനെ കണക്കിലെടുത്തത് .
ഞാനാണെങ്കില്‍ ആ പെണ്‍ പ്രേതത്തെ കാണാന്‍ അതിയായി ആഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു .കേട്ടുകേള്‍വി അനുസരിച്ച് അതീവ സുന്ദരിയായിരുന്ന സ്വര്‍ണം എന്നു പേരുള്ള അമ്യാരുകുട്ടിയായിരുന്നു അവള്‍. തന്റെ ഇരുപതാമത്തെ വയസ്സില്‍ വിവാഹിതയായി നാട്ടില്‍ നിന്നും പോയി, മദ്രാസ്സില്‍ ഭര്‍ത്താവിന്റെ വീട്ടില്‍ ദുരൂഹ സാഹചര്യത്തില്‍ മരിച്ചവള്‍ . ഇതൊക്കെ ഞാന്‍ ജനിക്കും മുന്‍പ് നടന്ന കഥകള്‍ .
അമ്മ അവളെക്കുറിച്ച് പറയുന്ന കേട്ടാല്‍ അവളൊരു വിശ്വൈക മോഹിനിയായിരുന്നു എന്ന് തോന്നും .
" വിളഞ്ഞ നെല്‍കതിരിന്റെ നിറം , നീണ്ട കടഞ്ഞെടുതപോലുള്ള കഴുത്ത് , ചുണ്ടുകളും കണ്ണുകളും എല്ലാം രവി വര്‍മ്മ ചിത്രങ്ങളിലേതു പോലെ . നല്ല ഉയരം .തിളങ്ങുന്ന ചുവന്ന കല്ല്‌ വച്ച മൂക്കുത്തി, എന്തൊരു നല്ല പുഞ്ചിരി. അങ്ങ് മുട്ടറ്റം വരെ വിടര്‍ത്തിയിട്ടിരിക്കുന്ന മുടി നിറയെ മുല്ലപ്പൂക്കള്‍ ചൂടിയിരിക്കും. തലയെടുപ്പുള്ള ആ നടത്തം കണ്ണീന്ന് പോകുന്നില്ല . സാക്ഷാല്‍ സ്വര്‍ണ വിഗ്രഹം തന്നെ.”
“മുല്ലപ്പൂക്കളോട് അതിന് ഒരു ഹരം തന്നെയായിരുന്നു. മുല്ലപ്പൂ ചൂടിയിട്ടല്ലാതെ അതിനെ കണ്ടിട്ടില്ലെന്നാണെന്റെ ഓര്‍മ്മ .അമ്പല നടയില്‍ ദീപാരാധന തൊഴാന്‍ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ചിരാതുകളുടെ വെളിച്ചത്തില്‍ ആ കുട്ടിയങ്ങനെ ജ്വലിച്ചു നിക്കും . കണ്ണ് തുറന്നു പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നവരുടെ കണ്ണിലും മനസ്സിലും ആ അമ്മ്യെരു തന്നെ.”
“ഭഗവതി ഇറങ്ങി വന്നാല്‍ ഇതുപോലയിരിക്കും എന്നാ എനിക്ക് തോന്നാറ് . അതിനു കണ്ണ് കിട്ടീതാ .. അതാ ഇങ്ങനെ ഒരു ദുര്‍വിധി . ഇത്രേം സൌന്ദര്യം ആര്‍ക്കും കിട്ടാണ്ടിരിക്കട്ടെ "
അമ്മ വാക്കുകളിലൂടെ ആ സര്‍വ്വാംഗ സുന്ദരിയെ വരച്ചിട്ടു, എന്നിട്ട് ഒന്ന് നെടു വീര്‍പ്പിട്ടു .
" എന്റെ ഓര്‍മ്മയില്‍ അത് പോലൊരു കുട്ടിയെ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടേയില്ല. സിനിമേല്‍ ശ്രീവിദ്യയെ കാണുമ്പോ എനിക്കതിനെ ഓര്‍മ്മ വരും . ഈ നാട് വിട്ടു പോകാന്‍ അതിനു തീരെ ഇഷ്ടം ഒണ്ടായിരുന്നില്ല . വല്ലാതെ കരഞ്ഞിട്ടാ പോയെന്ന് പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുണ്ട് . അതാ അത് മരിച്ചിട്ടും ഇങ്ങോട്ട് തന്നെ വന്നെ "
" അതവരുടെ പറമ്പില്‍ക്കൂടി പാതിരക്കെറങ്ങി നടക്കുംന്നല്യാണ്ട് ആരേം എന്തേലും ചെയ്തതായി കേട്ടിട്ടില്യ . ഒന്ന് പേടിപ്പിക്ക പോലും ചെയ്തിട്ടില്യ . ഒരു സാധുവാര്‍ന്നു , പരമ സാധു " . വല്യമ്മായിയുടെ വക കമന്റ് ..
“ആ അമ്യാര്‍ടെ ചേലില് മയങ്ങി ഏതോ നമ്പൂരിച്ചന്‍ സാള ഗ്രാമം സമ്മാനിച്ചത്രേ. അത് വീട്ടില് വച്ച് പൂജിച്ചാ എല്ലാ ഐശ്വര്യവും വരൂത്രേ . പഷേങ്കില് വെടിപ്പും വൃത്തിക്കും ചെയ്തില്ലേ കുടുംബം നശിക്കും . അതാപ്പവിടെ നടന്നെ, ആ കുട്ടി പോയേപ്പിന്നെ ആരും വേണ്ടും വണ്ണം നോക്കിയെണ്ടാവില്ല , അത്ര തന്നെ . ഈ വക സാധനങള് കുടുംബത്ത് വക്കാണ്ടിരുന്നാ അതാ നല്ലത് , ഐശ്വര്യോം ഇന്ടായില്ലേലും കുടുമ്മം നശിക്കില്ലല്ലോ . " അച്ചമ്മേടെ വക .
അത്രയ്ക്ക് സുന്ദരിയായ ആ പട്ടത്തി കുട്ടിയെ പ്രേതമായിട്ടാണെങ്കിലും കാണാന്‍ ആഗ്രഹിക്കാത്തവന്‍ ഒരു പരമ ബോറനല്ലേ?. പിന്നെ ജനിച്ചു വളര്‍ന്ന നാടിനോടുള്ള അവളുടെ അദമ്യമായ , തീക്ഷ്ണമായ സ്നേഹം , അതെന്നില്‍ സ്വര്‍ണ്ണതോടൊരു ആദരവും ജനിപ്പിച്ചു .
സ്വര്‍ണ്ണമയമായ ലങ്കയുടെ സിംഹാസനം വിഭീക്ഷണന്‍ വച്ച് നീട്ടിയപ്പോള്‍ ശ്രീരാമന്‍ " ജനനീ ജന്മ ഭൂമിശ്ച .. സ്വര്‍ഗാദപീ ഗരീയസീ " (പെറ്റമ്മയും പിറന്ന നാടും സ്വര്‍ഗത്തേക്കാള്‍ മഹത്തരം ) എന്നോ മറ്റോ പറഞ്ഞു അയോധ്യക്ക് തിരിച്ചു പോന്നതല്ലേ.. ജനിച്ചു വളര്‍ന്ന നാടിനോടുള്ള ഉദാത്തമായ സ്നേഹം.
ആ സുന്ദരികുട്ടി പാതിരാവില്‍ അലഞ്ഞു നടക്കുന്നിടമാണ് ഈ കൃഷി സ്ഥലം . മണല്‍ കലര്‍ന്ന നല്ല വളക്കൂറുള്ള മണ്ണായത്കൊണ്ട് വാഴ കൃഷിക്ക് പറ്റിയ ഭൂമി . അച്ഛന് സ്ഥലം നന്നേ ബോധിച്ചു . അതില്‍ നിന്നും ഒരേക്കറോളം സ്ഥലം പാട്ടത്തിനെടുത്തു കൃഷി തുടങ്ങി .
സ്വര്‍ണത്തിന്റെ മഠം ഇരുന്നിടത്തിനു ചുറ്റും കുറെ തുളസിയും , ചെമ്പരത്തിയും , തെച്ചിയും ഒക്കെ ഇപ്പോഴും ഉണ്ട് . പിന്നെ ഒരു ചെമ്പക മരവും അതില്‍ നിറയെ പടര്‍ന്നു കയറിയിട്ടുള്ള മുല്ല വള്ളിയും .
ഒരിക്കല്‍ ഇറുങേ പൂത്ത ചെമ്പകത്തില്‍ അഗ്നിജ്വാലയുടെ നിറമുള്ള പൂക്കള്‍ക്കൊപ്പം വൈഡൂര്യമണിഞ പോലെ നിറയെ മുല്ലപൂക്കള്‍ . ആ സമ്മിശ്ര സുഗന്ധം ആസ്വദിച്ചു ഞാന്‍ കുറെ ഏറെ നേരം തരളിത ഗാത്രനായി , വികാര വിവശനായി അതിന്റെ ചുവട്ടില്‍ നിന്നിട്ടുണ്ട് .
സുഗന്ധം എന്നും, എക്കാലത്തും എന്നെ ഒരു റൊമാന്റിക് മൂഡിലേക്കെത്തിക്കാറുണ്ട്
പിന്നെ ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില്‍ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുള്ള ഒരേയൊരു മുസംബി മരം അവിടെയായിരുന്നു . പിന്നെ ആട്ടുകല്ല് , അമ്മിക്കല്ല് , ഉടഞ്ഞ കുറെ വിഗ്രഹങ്ങള്‍ , കടുത്ത വര്‍ണ്ണങ്ങളിലുള്ള ചായം തേച്ച ചില തൂണുകളുടെ അവശിഷ്ടങ്ങള്‍ അങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ അവിടുത്തെ ഒരു പൊട്ട കിണറില്‍ കിടക്കുന്നതും കാണാം .
കൃഷി തുടങ്ങി കുറഞ്ഞ കാലം കൊണ്ട് ഞാനെന്ന പ്രസ്ഥാനം വെറുമൊരു വ്യക്തിയായി ചുരുങ്ങി തുടങ്ങി
വേനല്‍ ക്കാലമായതോടെ വാഴക്ക്‌ ആഴ്ചയില്‍ രണ്ടു തവണയെങ്കിലും നന കൊടുക്കേണ്ടി വന്നു . തൊട്ടടുത്ത പറമ്പില്‍ ഒരു പത്തിന്റെയോ മറ്റോ കുതിര ശക്തിയുള്ള മോട്ടോര്‍ ഉണ്ടായിരി‌ന്നു . അവിടെ നിന്നും വാഴതോട്ടതിലേക്ക് തോടുണ്ടാക്കി വെള്ളം തിരിച്ചു നനക്കണം .
മണല്‍ കലര്‍ന്ന മണ്ണായതിനാല്‍ വെള്ളം പെട്ടെന്ന് വലിയും , നന്നായി നനച്ചു കുതിര്‍തണമെങ്കില്‍ ഒരു മൂന്നു നാല് മണിക്കൂര്‍ സമയം എടുക്കും .മിക്കവാറും ശനിയാഴ്ച രാവിലത്തെ നന എന്റെ ജോലിയായിരുന്നു. ക്ലാസ്സില്ലല്ലോ
ഈയിടക്കൊരിക്കല്‍ കാലടി ശിവരാത്രിക്ക് പോയി തിരിച്ചെത്തിയത്‌ വെള്ളിയാഴ്ച് രാത്രി പതിനൊന്നു മണിയോടെ . പിറ്റേന്ന് രാവിലെ വേറൊരു യാത്ര പ്ലാന്‍ ചെയ്തിട്ടുണ്ട് . അതുകൊണ്ട് ആ വെള്ളിയാഴ്ച്ച രാത്രി തന്നെ വാഴ നനക്കാമെന്നു കരുതി .
രാത്രി പതിനൊന്നര മണിയോടെ വാഴതോപ്പിലെത്തി . വീട്ടില്‍ ഇക്കാര്യം പറഞ്ഞില്ല. പറഞ്ഞാല്‍ സമ്മതിക്കില്ല , പ്രേതപറമ്പിലേക്ക് , പാതി രാത്രിയില്‍ അതും വെള്ളിയാഴ്ച്ച , സമ്മതിക്കില്ലെന്ന് ഉറപ്പല്ലേ ..
ബൈക്ക് മതിലനകത്തു വച്ചിട്ട് തറവരെ മാന്തിയ മഠത്തിന്റെ അരികിലൂടെ തോട്ടത്തിലേക്ക് നടന്നു.
സ്വര്‍ണത്തിന്റെ ചെമ്പകത്തിലോ, മുല്ല വള്ളികളിലോ പൂക്കളൊന്നും കാണാനില്ല . ഒരുപക്ഷെ അവ നിറ നിലാവിന്റെ പൊന്‍നിറത്തോട് താദാത്മ്യം പ്രാപിച്ചതു മൂലം കാഴ്ചയില്‍ നിന്നും മറഞ്ഞിരിക്കുന്നതാവാം..
മോട്ടോര്‍ പുരയിലെത്തി , മോട്ടോര്‍ സ്റ്റാര്‍ട്ട് ചെയ്തു . വാച്ചൂരി മോട്ടോര്‍ പുരയില്‍ വച്ചു , നനയാതിരിക്കട്ടെ . കൈതോട് തുറന്നു ഒരു അഞ്ചു വാഴ തോട്ടിലേക്ക് ഒരുമിച്ചു വെള്ളം തിരിച്ചിട്ടു .
ഇനിയതെല്ലാം മെല്ലെ മെല്ലെ നനഞ്ഞെത്തണമേങ്കില്‍ കുറഞ്ഞത് ഒരു മണിക്കൂര്‍ വേണം .
കുറച്ചു നേരം പുഴയോട് ചേര്‍ന്നുള്ള പാറകെട്ടില്‍ പോയിരിക്കാം എന്ന് തോന്നി . പൊന്നുരുക്കിയൊഴിച്ച പോലെ പെയ്തിറങ്ങുന്ന നിലാവ് കണ്ടിരിക്കാം .
രാത്രി വല്ലാതെ വളര്‍ന്നിരിക്കുന്നു . പൂര്‍ണ്ണയുടെ പുളിനങളില്‍ ഇള മീനുകളുടെ തുള്ളിയാട്ടങ്ങള്‍ ഓളപ്പരപ്പില്‍ ഇടയ്ക്കിടെ “ബ്ലും” “ബ്ലും” എന്ന ശബ്ദമുയര്‍ത്തി നിശബ്ദതയുടെ നീല യവനിക വകഞ്ഞു മാറ്റി കൊണ്ടിരിന്നു .
ഞാന്‍ മെല്ലെ പാറപ്പുറത്ത് ഇരുന്നു . നല്ല മിനുസമുള്ള പ്രതലം .പകലിന്റെ പരിരംഭണത്തിന്റെ തിരുശേഷിപ്പുകള്‍ പോലെ ചെറിയൊരു ചൂട് ആ രാത്രിയിലും പാറമേല്‍ തങ്ങിനിന്നിരുന്നു .
എനിക്ക് വയലാറിന്റെ വരികള്‍ ഓര്‍മ്മ വന്നു " ഈ വര്‍ണ്ണ സുരഭിയാം ഭൂമിയിലല്ലാതെ കാമുക ഹൃദയങ്ങളുണ്ടോ , സന്ധ്യകളുണ്ടോ , ചന്ദ്രികയുണ്ടോ”
ഈ പാതിരാവില്‍, നിലാവില്‍ പുഴയിലിറങ്ങി നീന്തി തുടിച്ചാലോ എന്നൊരു തോന്നല്‍ . വസ്ത്രങ്ങള്‍ ഓരോന്നായി ഉരിഞ്ഞെടുത്തു ഒരിടത്ത് ഒതുക്കി വച്ചു. ഇപ്പോള്‍ പരിപൂര്‍ണ്ണ നഗ്നന്‍ .
നിലാവിന്റെ പൊന്‍ പ്രഭയില്‍ അനാവൃതമായ എന്റെ ശരീര സൌന്ദര്യം ഞാന്‍ സ്വയം ഒന്ന് വിലയിരുത്തി സംത്രിപ്തിയടഞ്ഞു.
മെല്ലെ ഫാഷന്‍ ചാനലിലെ മോഡലുകള്‍ നടക്കുന്ന പോലെ , പല മോഡലില്‍ നടന്നു നോക്കി . പരിപൂര്‍ണ്ണ നഗ്നനായി . എനിക്ക് ചിരി വന്നു .
എഴുത്തശ്ച്ചന്‍ വാഗ്ദേവതയൊടു " വാനീടുകവ്വെണ്ണമെന്‍ നാവിന്‍മേല്‍ ... നടനം ചെയ്ക.. ...യഥാ കാനനേ ദിഗംബരന്‍ " എന്ന് പ്രാര്‍ത്ഥിചതിന്റെ പൊരുള്‍ എനിക്കിപ്പോഴാണ്‌ മനസ്സിലായത്‌ .
വിജനമായ കാട്ടില്‍ തുണിയില്ലാതെ നടക്കുന്നവന് ആരെ പേടിക്കാന്‍ . അങ്ങ് വിലസുക തന്നെ . ഞാന്‍ ചെയ്യുന്ന പോലെ . ഈ കാട്ടില്‍ ഈ പാതി രാവില്‍ ഒരു മനുഷ്യജീവി പോലും കടന്നു വരാന്‍ തെല്ലും സാധ്യതയില്ല .
ഞാന്‍ പാറമേല്‍ മലര്‍ന്നു കിടന്നു . വെയില്‍ കായുന്ന പോലെ എന്ത് കൊണ്ട് നിലാവ് കാഞ്ഞു കൂടാ . ഈ അര്‍ദ്ധ രാത്രിയില്‍ ഇവിടേയ്ക്ക് ആര് വരാനാണ് , നിലാവില്‍ കുളിച്ച് , പുഴയോരത്തെ കാറ്റേറ്റു നഗ്നനായി കിടക്കുന്ന ഈ മദിക്കുന്ന യൌവനം നുകരാന്‍ ആരാണ് വരിക . കഥകളിലെപ്പോലെ ഏതെങ്ങിലും മത്സ്യ കന്യകമാര്‍ ? പുരാണങളിലെപ്പോലെ രാത്രിന്ജരകളായ അപ്സരസുകള്‍? മാന്ത്രീക കഥകളിലെ കാമാസക്തിയൊടുങ്ങാത്ത വടയക്ഷികള്‍ ? ഇവര്‍ ആരെങ്ങിലും വരുമോ ? . കടുത്ത ഭോഗാസക്തി എന്നില്‍ ഉണര്‍ന്നു .
പക്ഷെ വെറുതെ പോലും ആ സമയത്ത് ആ സുന്ദരി സ്വര്‍ണ്ണമ്മാള്‍ എന്റെ ചിന്തയില്‍ കടന്നു വന്നില്ല .
ഞാന്‍ വെറുതെയെങ്കിലും മെല്ലെ തലയുയര്‍ത്തി ചുറ്റും നോക്കി . ആകാശ മാര്‍ഗേണ , ജലോപരിതലതിലൂടെ , അല്ലെങ്കില്‍ പെട്ടെന്ന് അന്തരീക്ഷത്തില്‍ നിന്നും പ്രത്യക്ഷമായെന്ന പോലെ ഒരു പെണ്ണഴക് വന്നെങ്കില്‍ എന്ന് ഞാന്‍ വല്ലാതെ ആശിച്ചു പോയി . നിലാവിലേക്ക് ഞാനുറ്റു നോക്കി .
ഒരു നവ്യ സുഗന്ധം എന്നെ പൊതിഞ്ഞ പോലെ . ഒരു സ്ത്രൈണ ഗന്ധം എന്റെ നാസികകളെ
ഉണര്‍വുറ്റതാക്കി. മുല്ലപ്പൂക്കളുടെ ഗന്ധം എന്നെ ഉന്മത്തനാക്കി . കുറച്ചു നേരം അങ്ങനെ കിടന്നു .
ഒരു പാദസര ശബ്ദം കേട്ട് ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കി . ചെമ്പകപ്പൂ നിറമുള്ള കാല്‍ പാദങ്ങള്‍ . ഒരു കാല്‍ വിരലില്‍ വെള്ളിയില്‍ തീര്‍ത്ത നാഗരൂപമുള്ള മിഞ്ചി. പിന്നെ പതിനെട്ടു മുഴം പട്ടു ചേലയില്‍ പുന്ചിരിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന ഒരു പ്രൌഡാംഗന . ഞാന്‍ മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റു . എന്റെ നഗ്നതയെ കുറിച്ചൊരു ഉള്‍വിളി കേട്ട് , വല്ലാത്ത ലജ്ജയില്‍ ത്ച്ചടുതിയില്‍ വസ്ത്രം ധരിച്ചു .
ഒളികണ്ണിട്ടും , പിന്നെ ധൈര്യം അവലംബിച്ച് നേരെ നിവര്‍ന്നു നിന്നും ആ ജ്വലിക്കുന്ന സൌന്ദര്യം നോക്കി കണ്ടു വിസ്മയിച്ചു .
ഇത് വരെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ഒരു സുന്ദരിയായ സ്ത്രീ . നല്ല ഉയരമുള്ള തേജസ്വിനി . കടഞ്ഞെടുത്തപോലുള്ള കഴുത്തഴക് . കഴുത്തില്‍ ഒരു പച്ചക്കല്ലു വച്ച പതക്കം.
ചുവന്ന കല്ലു വച്ച മൂക്കുത്തിയണിഞവള്‍. അഴിച്ചിട്ട കാര്‍കൂന്തല്‍ കെട്ടില്‍ നിറയെ മുല്ലപ്പൂ ചൂടിയിരിക്കുന്നു.
എന്തൊരു വിസ്മയിപ്പിക്കുന്ന സൌന്ദര്യം . തൊട്ടശുദ്ധമാക്കാന്‍ മടി തോന്നിക്കുന്ന കുലീനത.
ഇവള്‍ സ്വര്‍ണ്ണം തന്നെ . എത്രയോ പേരുടെ കാമാതുരമായ രാക്കിനാക്കളില്‍ വിഹരിച്ചിരുന്നവള്‍. അസാമാന്യമായ രൂപ സൌന്ദര്യതാല്‍ കാണികളുടെ ഹൃദയം കവര്‍ന്നവള്‍ .
അവള്‍ കൈനീട്ടി , പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ടെന്നെ വിളിച്ചു .
ഞാന്‍ ആ കൈകളില്‍ പിടിച്ചു . എന്തൊരു സ്നിഗ്ദത . പിന്നെ സ്വപ്നത്തിലെന്ന പോലെ അവളെ അനുഗമിച്ചു .
അവള്‍ ചെമ്പക ചുവട്ടിലെത്തി നിന്നു . ചെമ്പക ചുവട്ടില്‍ ധാരാളം മുല്ല പൂക്കള്‍ ഉതിര്‍ന്നു വീണു. ചെമ്പകം നിറയെ അഗ്നി വര്‍ണമുള്ള പൂക്കള്‍ .
സ്വര്‍ണ്ണത്തിന്റെ മഠം ഇതാ ഇവിടെ പുനര്‍ജനിച്ചിരിക്കുന്നു .മുറ്റത്തു അരിമാവ് കൊണ്ട് കോലമിട്ടിരിക്കുന്നു. എനിക്കതിശയം തോന്നി . അവള്‍ അകത്തു കയറി . കൂടെ ഞാനും . അതാ ഒരു ആട്ടു കട്ടില്‍ . അതിലൊരു പട്ടു മെത്തയും ഉരുളന്‍ തലയിണകളും . ഞാന്‍ അതിലിരുന്നു . പിന്നെ സ്വര്‍ണത്തെ നോക്കി . അവള്‍ പുഞ്ചിരി പൊഴിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു . ഞാന്‍ ആ ചിരി കണ്ടു കൊണ്ടിരിക്കേ എന്തോ തകര്‍ന്നു വീഴുന്ന ശബ്ദം .
ഞാന്‍ പിടഞ്ഞെണിറ്റു. ഞെട്ടിയുണര്‍ന്നു പകച്ചു ചുറ്റും നോക്കി . നിലാവിന്റെ തെളിച്ചം കുറഞ്ഞിരിക്കുന്നു . മേഖ പാളികള്‍ മറച്ചതു കൊണ്ടാവാം ഇരുട്ട് തന്നെ . എല്ലായിടവും കനത്ത നിശ്ശബ്ദത . എനിക്ക് പരിസരബോധം വന്നു .
ചുറ്റിനും ധാരാളം മുല്ലപ്പൂക്കള്‍ ചിതറി കിടക്കുന്നു . അതിന്റെ ഉന്മത്ത ഗന്ധം .ഞാന്‍ മെല്ലെ കാര്യങ്ങള്‍ ഓര്‍ത്തെടുക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു .
ചെമ്പക ചുവട്ടിലാണ് കിടക്കുന്നത് . ഒരു ഉണങ്ങിയ തെങ്ങോല തൊട്ടടുത്ത്‌ വീണു കിടക്കുന്നു . "ഓ ഇത് വീണ ഒച്ച കേട്ടാവം ഉണര്‍ന്നത് "
പാറപ്പുറത്ത് കിടന്നിരുന്ന ഞാനെങ്ങിനെ ഇവിടെ ഈ ചെമ്പക ചുവട്ടിലെത്തി? . നഗ്നനായി കിടന്ന ഞാന്‍ എപ്പോഴാണ് വസ്ത്രം ധരിച്ചത്? . വന്നപ്പോള്‍ ഒരൊറ്റ മുല്ലപ്പൂ പോലും അവിടെ കണ്ടില്ല , പക്ഷെ ഇപ്പോള്‍ ? ചിലപ്പോള്‍ തെങ്ങോല വീണപ്പോള്‍ ഉതിര്‍ന്നതാവാം .
ഉറക്കത്തില്‍ എന്നെ കണ്ണ് കെട്ടി കൊണ്ടു വന്നതായിരിക്കുമോ ?. അതോ സ്വപ്നാടനമോ ?
വല്ലാത്ത ഒരു ഭീതി എന്നെ ഗ്രസിച്ചു. പെട്ടെന്ന് ചാടി എഴുന്നേറ്റു ഞാന്‍ വാഴതോട്ടതിലേക്ക് ആഞ്ഞു നടന്നു. ഓടി എന്ന് പറയുന്നതാവും ശരി .
ഭയം കൊണ്ട് എന്റെ ശരീരം വിയര്‍പ്പില്‍ കുളിച്ചു, ചെറുതായി വിറച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു . നെഞ്ച് പട പട മിടിക്കുന്ന ശബ്ദം എനിക്ക് തന്നെ കേള്‍ക്കാമായിരുന്നു . ഷര്‍ട്ടിന്റെ ബട്ടന്‍ ഒന്നും ശരിക്കല്ല ഇട്ടിരിക്കുന്നത് .മണ്ണ് പറ്റിയിട്ടുണ്ട് .
ചാല് തുറന്നിരുന്ന വാഴ തോടുകള്‍ നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞു വെള്ളം തൊട്ടടുത്ത വാഴ തോട്ടിലേക്ക് പോയിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു . പെട്ടെന്ന് തന്നെ വെള്ളം വേറെ വാഴതോട്ടിലേക്ക് പൊട്ടിചു വിട്ടു . പൊട്ടിപോയ വാഴതോട് മണ്ണ് വെട്ടിയിട്ട് അടച്ചു .
മോട്ടറിന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി , ഒഴുകി വരുന്ന വെള്ളത്തില്‍ കുളിച്ചു . പിന്നെ പോയി മോട്ടോര്‍ നിറുത്തി . വാച്ച് എടുത്തു നോക്കിയപ്പോള്‍ പുലര്‍ച്ചെ ഒന്നര മണിയായിരിക്കുന്നു . ബൈക്ക് സ്റ്റാര്‍ട്ടു ചെയ്തു വേഗത്തില്‍ ഓടിച്ചു പോയി . എങ്ങോട്ടും നോക്കാതെ .
ഇക്കാര്യമൊന്നും ഞാന്‍ വീട്ടില്‍ പറഞ്ഞില്ല . പക്ഷെ വെള്ളിയില്‍ തീര്‍ത്ത നാഗ രൂപമുള്ള മിഞ്ചിയുടെ കാര്യം ഞാന്‍ അമ്മയോട് ചോദിച്ചു .
അത് കേട്ടപ്പോള്‍ അമ്മക്ക് വല്ലാത്ത അത്ഭുതം . "ഇത് ആരു പറഞ്ഞു . ഞാനോര്‍ക്കുന്നുണ്ട് ആ കുട്ടിയുടെ കാല്‍ വിരലില്‍ സ്ഥിരം ഉണ്ടായിരുന്നു ഒരു വെള്ളിയില്‍ തീര്‍ത്ത നാഗ രൂപമുള്ള മിഞ്ചി. പക്ഷെ ഇപ്പോ നീ ചോദിച്ചപ്പോഴാ അത് ഓര്‍ക്കുന്നത് തന്നെ . “
എനിക്കിതെല്ലാം വല്ലാത്ത വിസ്മയങ്ങളായി തോന്നി . രാത്രിയുടെ വന്യമായ ആ ഏകാന്തത തീര്‍ത്ത അന്തരീക്ഷവും, പിന്നെ എന്റെ ഭാവനകളും , കേട്ടിട്ടുള്ള കഥകളും എല്ലാം ചേര്‍ന്നുണ്ടാക്കിയ ഒരു സ്വപ്നാടനം ആയിരുന്നിരിക്കാം അതെല്ലാം, എന്നൊക്കെ എന്റെ യുക്തി, ബുദ്ധിയോടു സംവദിച്ചു ജയിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു .
പക്ഷെ വെള്ളിയില്‍ തീര്‍ത്ത നാഗ രൂപമുള്ള മിഞ്ചി എന്റെ പ്രന്ഞയില്‍ പൂരിപ്പിക്കാനാവാത്ത സമസ്യ പോലെ കിടന്നു. ചിലപ്പോള്‍ അതൊക്കെ ഞാന്‍ എവിടെ നിന്നെങ്കിലും കേട്ടിട്ടുണ്ടാവും , അല്ലെങ്കില്‍ യാദ്രിശ്ചിക മായി സംഭവിച്ചതാവാം .
എന്ത് പ്രേതം , എന്ത് ആത്മാവ് , ചുമ്മാതെ എന്നൊക്കെ പിന്നീട് തോന്നി
ചാര്‍വാകന്‍ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് " ഈ ദേഹവും , ആത്മാവും ഒക്കെ ചാരമായി പോകുന്നതാണ് , ഇനിയൊരു തിരിച്ചു വരവില്ല " എന്നല്ലേ ..(ഭസ്മീ ഭൂതസ്യ ദേഹസ്യ , പുനഃരാഗമനം കുത:)
അതെന്തു കുന്തമായാലും ഇതില്‍ അമാനുഷീകമായി ഒന്നും തന്നെ ഇല്ല എങ്കില്‍പ്പോലും ഇനിയൊരിക്കലും വാഴനന രാത്രി വേണ്ടെന്നു വച്ചു .