കിളിമന്ജാരോയിലെ രാപ്പകലുകള്‍ - അവസാന ഭാഗം .

അപര്‍ണയും മറ്റു കാവിധാരികളും ഞങ്ങളെ കടന്നു പോയി . എന്നോട് എന്തെങ്കിലും ഒന്ന് , ഒരു വട്ടം കൂടെ അവള്‍ പറയും എന്ന് ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചു . പക്ഷെ അതുണ്ടായില്ല . ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞു ഉദയിനെ നോക്കി .

അവന്‍ വല്ലാതെ ചകിതനായി, അവന്റെ സുന്ദരമായ മുഖം വിളറി വെളുത്തു, കാണപ്പെട്ടു.
അതിനും മാത്രം അവള്‍ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ ? ഞാന്‍ ഓര്‍മ്മിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു ..

ഉദയ് എന്നോട് എന്തൊക്കെയോ ചോദിക്കാനുള്ള ഉദ്യമതിനിടെയാണ് അവള്‍ നടന്നു വന്നത് . അവനെ നോക്കി ഇത്രമാത്രം പറഞ്ഞു "ഈ കിളിമന്ജാരോക്കപ്പുറം നിങ്ങളുടെ ബന്ധം തുടരാന്‍ പാടില്ല . അത് നിങ്ങളെ രണ്ടാളെയും ദോഷമായി ബാധിക്കും ." അവനോടത് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അവളുടെ ചുണ്ടില്‍ ചെറിയൊരു മന്ദഹാസം മൊട്ടിട്ടു നിന്നപോലെ എനിക്ക് തോന്നി

അതാവണം അവനെ ഇത്ര കണ്ടു നിശബ്ദനാക്കിയത് .
അവന്‍ ഞങ്ങളുടെ സംസാരത്തെ കുറിച്ചോ , പരിചയത്തെ കുറിച്ചോ പിന്നെ യാതൊന്നും ചോദിച്ചില്ല .

"ഇതൊക്കെ ചുമ്മാ ഓരോ പ്രവചനങ്ങളല്ലേ .. വിട്ടു കള ..ഞാന്‍ ഇതിലൊന്നും വിശ്വസിക്കുന്നില്ല .. നീയോ .." ഞാന്‍ ചോദിച്ചു ..അവന്‍ മറുപടി ഒരു ചിരിയിലൊതുക്കി ..

അങ്ങനെ എന്റെ ഓര്‍മകളില്‍ ആ ഇളനീര്‍ ഗന്ധം , കര്‍പ്പൂര ഗന്ധമായി, കാതുകളില്‍ മാര്‍ഗഴി തിങ്കള്‍ മന്ത്ര ധ്വനിയായി , കണ്ണുകളില്‍ കാവി പുതച്ച , അതീന്ദ്രിയ ശക്തികളുള്ള നോട്ടങ്ങളായി .

കുറെ ഏറെ ക്കാലത്തേക്ക് , എന്തിനു ഇപ്പോള്‍ പോലും കുത്തിനോവിക്കുന്ന ഒരു വേദന , അല്‍പ്പം ധൈര്യം കാണിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ അവള്‍ക്കിത്ര ദുരിതങ്ങള്‍ ഒരിക്കലും നേരിടേണ്ടി വരുമായിരുന്നില്ലെന്ന കുറ്റ ബോധം എന്നെ വേട്ടയാടാറുണ്ട് . ആര്‍ഭാടങ്ങള്‍ കുറഞ്ഞാലും നല്ലൊരു ജീവിതം ഞങ്ങള്‍ക്കുണ്ടാക്കാമായിരുന്നു . പിന്നെ ആശ്വസിക്കും , അവള്‍ പറഞ്ഞത് പോലെ അത് അവളുടെ വിധി , അല്ലെങ്ങില്‍ നിയോഗം . ഇത് എന്റെയും , ഈ കരള്‍ പൊള്ളുന്ന ഓര്‍മ്മകള്‍ .

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ലോറിക്കാരന്‍ ലോഡുമായെത്തി. ഉദയ് എന്റെ യാത്രക്കൂലിക്കുള്ള ഉപഹാരം പോലെ രണ്ടു കുപ്പി "ചാംബ " കൊടുക്കുന്നതും കുറച്ചു കുശലം പറയുന്നതും കണ്ടു . എന്നെ ഇറക്കിവിടെണ്ടതും മറ്റും പറഞ്ഞെല്‍പ്പിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവന്‍ എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു . എനിക്കും വല്ലാത്ത ഒരു വിങ്ങല്‍ , മനസ്സിലൊരു നീറ്റല്‍ , ഒരാഴ്ച ഒന്നിചു ഉണ്ടും ഉറങ്ങിയും , സൂര്യന് കീഴെയുള്ള എല്ലാറ്റിനെ കുറിച്ചും ചര്‍ച്ച ചെയ്തും കഴിച്ചു കൂട്ടിയിട്ട്‌ , ഈ വേര്‍പാട് തരുന്ന വേദന , അത് വല്ലാത്തത് തന്നെ .

ഞാന്‍ അവന്റെ തോളത്തു തട്ടി ,

“വിഷമിക്കേണ്ട നിന്റെ നമ്പരും അഡ്രസ്സും എന്റെ ഡയറിയില്‍ ഉണ്ടല്ലോ.
എന്റെ നമ്പര്‍ നിന്റെ കയ്യിലും ഉണ്ടല്ലോ , ഇടയ്ക്കു ഫോണ്‍ വിളിക്കാം , പിന്നെ ഈ വെകേഷനു നമുക്ക് കേരളത്തില്‍ എന്റെ വീട്ടിലേക്കു പോകാം . ഓക്കെ... “

അവന്‍ പൊടുന്നനെ എന്നെ ദൃഡമായി ആലിംഗനം ചെയ്തു .
എന്റെ കവിളുകളില്‍ തെരു തെരെ ചുംബിച്ചു .
ആ സ്നേഹാധിക്യം എന്നെ തരളിതനാക്കി , എന്റെ ഹൃദയം വല്ലാതെ ആര്‍ദ്രമായി

അവന്റെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞൊഴുകി , എന്റെ കണ്ണിലും കണ്ണീര്‍ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി ....

ലോറിയില്‍ കയറിയിരു‌നു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവന്‍ ഏതോ ചെടിയുടെ ഒരു ചെറിയ വേര് എനിക്കെടുത്തു തന്നു . ഇത് " ഭാന്ഗ് " എന്ന ചെടിയുടെ വേരാ. ദൂരം കുറെ ഏറെയുണ്ട് , ഡ്രൈവര്‍ അധികം സംസാരിക്കുന്ന കൂട്ടത്തിലല്ല , പിന്നെ പുള്ളിക്ക് ഭാഷയുടെ പ്രശ്നവും ഉണ്ടാകും . ഇത് ചവചോണ്ടിരുന്ന നല്ല ഉറക്കം കിട്ടും . ഒരു ചെറിയ ലഹരിയും ഉണ്ട് . നല്ല സ്വപ്നങളും കണ്ടു മയങ്ങാം . ഉണരുമ്പോഴേക്കും ഗുല്‍ബര്‍ഗ്ഗ് എത്താം .

കുഴപ്പം വല്ലതും ഉണ്ടാകുമോ ..ഞാന്‍ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അതും കൈക്കലാക്കി യാത്ര പറഞ്ഞു ..

ഉദയ് ഞാന്‍ കാഴ്ചയില്‍ നിന്നും മറയുന്നതു വരെ കൈ വീശികൊണ്ട് അവിടെ തന്നെ നില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു . എന്നോട് ക്ഷമിക്കൂ എന്ന് അവന്‍ മന്ത്രിക്കുന്നപോലെ എനിക്ക് തോന്നി

അങ്ങനെ മനോഹരമായ കിളിമന്ജാരോയിലെ... നീല മാങ്ങകളോട് ... ഒരാഴ്ചത്തെ സഹവാസതോട് ... ഒക്കെ ..വിടപറഞ്ഞു കൊണ്ട് ... ആ ഹരിത ഭംഗി ആവോളം നുകര്‍ന്ന് കൊണ്ട് ,
എന്റെ സര്‍വ്സ്വമായിരുന്ന പ്രണയിനിയെ സര്‍വസംഗപരിത്യാഗിയായി കണ്ടു കൊണ്ട്...മനസ്സിലന്നോളം ജ്വലിച്ചു പോന്ന പ്രണയ കനല്‍ എരിച്ചടക്കി ഞാന്‍ യാത്രയായി ..

ഈ ഒരാഴചത്തെ എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ ഉണ്ടായ അവിശ്വസനീയമായ സംഭവ പരമ്പര കളെ കുറിച്ചോര്‍ത്തു കൊണ്ട് , ഞാന്‍ ആ വേരും ചവച്ചിരുന്നു . കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു മെല്ലെ ഉറങ്ങി തുടങ്ങി .

ഉണരുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഗുല്‍ബര്‍ഗ്ഗ് ബസ് സ്റ്റാന്‍ഡില്‍ പാര്‍ക്കു ചെയ്തിരിക്കുന്ന ഒരു ബസ്സില്‍ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു . എന്നെ ഒരു അമ്പരപ്പ് പൊതിഞ്ഞു . ഞാന്‍ എങ്ങിനെ ഇവിടെ വന്നു , ആ ഡ്രൈവര്‍ എവിടെ പ്പോയി . തലയ്ക്കു ഒരു പെരുപ്പ് പോലെ . എന്റെ സാധന സാമഗ്രികള്‍ എല്ലാം ഭദ്രമായിരിപ്പുണ്ട് .

ചിന്താകുലനായി ഞാന്‍ എന്റെ റൂമിലെത്തി . റൂം മേറ്റിനോട് കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞാല്‍ വിശ്വസിക്കില്ലെന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ട് പറഞ്ഞുമില്ല . പനി പിടിച്ചത് കൊണ്ടാണ് തിരിച്ചെത്താന്‍ ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞതെന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞു .

പിറ്റേന്ന് ഡയറി തുറന്നപ്പോള്‍ ഉദയ് അവന്റെ അഡ്രസ്സും നമ്പരും എഴുതി തന്ന പേപ്പര്‍ കീറിഎടുത്തിരിക്കുന്നു . അതവന്‍ മനഃപൂര്‍വ്വം ചെയ്തതാണെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി അവന്‍ അവരുടെ ബഹിന്ജിയുടെ പ്രവചനങളെ ഭയപ്പെടുന്നു. ഇത്ര വിദ്യാഭ്യാസമുള്ള മിടുക്കനായ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്‍ ഇത്ര പെടിതോണ്ടനോ . എനിക്കതിശയം തോന്നി .

കുറച്ചു ശ്രമിചിരുന്നെന്കില്‍ എനിക്കവനെ കണ്ടു പിടിക്കാമായിരുന്നു . പക്ഷെ അവന്റെ വിശ്വാസത്തെ വേദനിപ്പിക്കെന്ടെന്നു കരുതി വേണ്ടെന്നു വച്ചു.

പിന്നീട് നാട്ടില്‍ പോയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അപര്‍ണയുടെ വീട്ടിലേക്കു ഫോണ്‍ ചെയ്തു അവളുടെ അച്ഛനോട് കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു . ഞാന്‍ ആരാണെന്നു മാത്രം പറഞ്ഞില്ല . കൂടുതല്‍ ചോദിക്കാനും പറയാനും അവസരം കൊടുത്തുമില്ല .

ഇപ്പോള്‍ ആറു വര്‍ഷങ്ങള്‍ പിന്നിട്ടിരിക്കുന്നു . ഈ കഥകള്‍ എനിക്ക് തന്നെ ചിലപ്പോള്‍ വിശ്വസിക്കാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നിയത് കൊണ്ട് ഞാന്‍ ആരോടും പറഞ്ഞില്ല , ഇപ്പോള്‍ ഈ എഴുതുന്നത്‌ ഒരു നിയോഗമായിരിക്കും .

ഇവിടെ ഈ ഗള്‍ഫില്‍ , വരണ്ട പൊടി കാറ്റും , മരങ്ങളും പക്ഷികളുമില്ലാത്ത ചുറ്റുപാടുകളും, കണ്ടു മടുക്കുമ്പോള്‍ ചിലപ്പോള്‍ ഞാന്‍ കിളിമാന്‍ജാരോയിലേക്ക് മനസ്സ് കൊണ്ട് യാത്ര പോകും .

വളരെ അപൂര്‍വമായി , എന്റെയുള്ളിലെ ഗന്ധര്‍വന്‍ പ്രണയാതുരനായി
സങ്കല്‍പ്പങ്ങളുടെ പാലപൂക്കള്‍ പരിമളം പരത്തുന്ന രാവുകളില്‍
ഉറക്കം വരാതെ ഉഴറുമ്പോള്‍ ......

ഞാനറിയാത്ത , എന്നെ അറിയാത്ത ആരെയോ ഒക്കെ ഗാഡമായി പ്രണയിച്ചു കൊണ്ട് ,
നിനവില്‍ നിശാഗാന്ധികള്‍ നിഴല്‍ വീഴ്ത്തുന്ന വഴിയരികില്‍ അവരോടു സല്ലപിച്ചിരിക്കെ.. മാത്രം .....

കിളിമന്ജാരോയും , നീല മാങ്ങകളും , കുല്‍വാനും , ചാംബയും, ഭാന്ങും,
ഉദയ് ഗുരുങ്ങും , സ്വാധി അപര്‍ണ്ണ ബഹിന്ജിയുമൊക്കെ ഒരു സ്വപ്നം പോലെ .....
സുന്ദരമായ , ചിലപ്പോള്‍ അസ്വസ്ഥത ഉളവാക്കുന്ന പോലുള്ള ഒരു സ്വപ്നം .....