ദോഹയിലെ മഴ

...................

മലയാളനാട് വൃശ്ചിക കുളിരില്‍ ഉറങ്ങിയുണരുമ്പോള്‍ ദോഹ മഞ്ഞിലമരുകയാണ് പതിവ് . ജോലി കഴിഞ്ഞെത്തിയാല്‍ പെട്ടെന്നെന്തെകിലും കഴിച്ചു ബ്ലാങ്കറ്റിനടിയില്‍ നൂഴ്ന്നു കയറി പുലരും വരെ അലസമായി കിടക്കും . പുലര്‍ച്ചെ മടിയുടെ പാരമ്യത്തില്‍ ഉണര്‍ന്നെണീറ്റ് ഹീറ്റര്‍ ഇട്ടിട്ടു വേണം പ്രഭാത കൃത്യങ്ങള്‍ തുടങ്ങണമെങ്കില്‍. ജോലിക്കിറങ്ങും മുന്‍പ് മുഖത്തും കൈകാലുകളിലും വഴു വഴുത്ത ക്രീം തേച്ചു  മൊരിച്ചില്‍ മാറ്റണം.

പ്രഭാതങ്ങളിലും, സന്ധ്യകളിലും, രാത്രിയിലുമെല്ലാം മരവിപ്പിക്കുന്ന കോട മഞ്ഞു കലര്‍ന്ന കാറ്റ് വീശും. ജാക്കറ്റും, തൊപ്പിയും, കയ്യുറയും ധരിച്ചിട്ടല്ലാതെ വഴി യാത്രക്കാരെ കാണുക ചുരുക്കം.
ഊക്കോടെ കാതില്‍ വന്നലക്കുന്ന പിശറന്‍ കാറ്റേറ്റ്  വേദനിക്കാതിരിക്കാന്‍ ചെവി മൂടിയാവും നടപ്പ് . ഇതില്ലാതെ തണുത്തു വിറച്ചു കൂനിക്കൂടി കൈ മാറത്തു കെട്ടി കാലാവസ്ഥയെ വെല്ലു വിളിക്കാനെന്ന വണ്ണം നടക്കുന്ന അഹങ്കാരികള്‍ മിക്കവാറും മലയാളികള്‍ ആയിരിക്കും. അത് കാണുമ്പോള്‍ മറ്റുള്ള രാജ്യക്കാര്‍ പറയും മുഖ് മാഫി ഹിന്ദി (ബുദ്ധിയില്ലാത്ത ഇന്ത്യാക്കാര്‍).

പക്ഷെ ഇതിനെല്ലാം വിപരീതമായി രണ്ടു ദിവസമായി മഴയാണ് . രാത്രി മഴ പുലര്‍ന്നിട്ടും തോര്‍ന്നിട്ടില്ല . മച്ചിന്‍ മുകളില്‍ തേങ്ങ പെറുക്കിയിടുന്ന പോലെ കുടു കുടു ഇടിമുഴക്കം തുടരെ തുടരെ . വെള്ളം വാര്‍ന്നു പോകാന്‍ യാതൊരു സംവിധാനവുമില്ലാത്ത കെട്ടിടങ്ങള്‍ മിക്കതും ചോര്‍ന്നോലിക്കുന്നു. റോഡുകളില്‍ മഴവെള്ളം ഒഴുകിപ്പോകാന്‍ ഇടമില്ലാതെ കെട്ടിക്കിടന്നു ഗതാഗത തടസ്സം സൃഷ്ടിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു . സ്വന്തമായി കുടയുള്ള അത്യപൂര്‍വ്വം ചിലര്‍ കുട ചൂടി പോകുന്നുണ്ട് .

 വീടുകളുടെ മേല്‍കൂരകളില്‍ തളം കെട്ടിക്കിടക്കുന്ന വെള്ളം ചിലര്‍ കോരിക്കളയുന്നുണ്ട് . റോഡുകളില്‍ നിന്നും ടാങ്കര്‍ ലോറികള്‍ ഓളം തള്ളുന്ന വെള്ളം വലിച്ചെടുക്കുന്നുമുണ്ട്. ഓടകള്‍ ഇല്ലാത്തതിനാല്‍ നാട്ടിലെപ്പോലെ ചീഞ്ഞു നാറുന്ന വെള്ളം കുത്തിയൊലിച്ചു പോകുന്നത് കാണാനില്ല.

കര്‍ക്കിടപ്പേമാരി പോലെ മഴ തകര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ദോഹയും പെരുമ്പാവൂരും ഏറെക്കുറെ ഒരു പോലെ. ചെളിയും, വെള്ളവും , ഈറപ്പും, വിജനമാകുന്ന വീഥികളും എല്ലാം ഒരു പോലെ തന്നെ .

മഴയുടെ മാസ്മരീക ഭാവങ്ങളില്‍ തെല്ലു മാറ്റങ്ങള്‍ മാത്രം .. മഴ മരചില്ലകളിലൂടെ തുള്ളിക്കളിച്ചു പെയ്യുന്നത് .. തെങ്ങോലകളിലൂടെ ഊഞ്ഞാലാടിക്കളിക്കുന്നത് , മേച്ചിലോടിന്റെ തോടുകളിലൂടെ ഊര്‍ന്നു വീണു വൃത്തം വരക്കുന്നത് , കാറ്റിനൊപ്പം ചേര്‍ന്ന് വായ്ത്താരിയുളവാക്കുന്നത്.. ഇലകളിലോളിച്ചു ..കാറ്റിനൊപ്പം ചേര്‍ന്ന് മരം പെയ്യുന്നത് ..ഇലകളുടെയും പൂക്കളുടെയും സുഗന്ധം കവര്‍ന്നു കാറ്റില്‍ കുറുക്കുന്നത് ... ഇതൊക്കെ ദോഹയിലെ മഴക്കന്യമാകുന്നു.


വില്ലയിലെ റൂമുകള്‍ ചോര്‍ന്നോലിച്ചിട്ടു നാട്ടിലെ ഓടിട്ട വീടുകളില്‍ ചെയ്യുന്ന പോലെ ബക്കറ്റും പാത്രങ്ങളും നിരത്തി വെച്ച് വെള്ളം ശേഖരിച്ചു പുറത്തു കളയുന്നു. മഴ വില്ലക്കു പുറത്താണ് പെയ്യുന്നതെങ്കിലും വെള്ളം മൊത്തം വില്ലക്കകത്തു തന്നെ .


അപൂര്‍വ്വമായി ലഭിക്കുന്ന ഈ മഴയുടെ ലഹരിലെന്നോണം ഈന്തപ്പനകള്‍ ഇറുങേ ക്കുളിര്‍ന്നു തരളിത ഗാത്രികളായി നില്‍ക്കുന്ന പോലെ. ഈ മഴ ഒരു പക്ഷെ അവയുടെ എന്നത്തേയും സ്വപ്നമായിരിക്കാം..ഇപ്പോള്‍ സ്വപ്ന സാഫല്യവും ..


ഓഫീസിലേക്കുള്ള വഴിയെ ട്രാഫിക് സിഗ്നലില്‍ വാഹനങ്ങളുടെ നീണ്ട നിര. ഹൈറേന്ജിലെ നാല്‍പ്പതാം നമ്പര്‍ മഴയെ അനുസ്മരിപ്പിക്കും വിധം നൂല് പോലെ പെയ്യുന്ന നേര്‍ത്ത മഴ. ആ മഴയില്‍ക്കുളിച്ചു  സ്ട്രോബെറി കാച്ചികുറുക്കിയ നിറം പൂണ്ട അധരങ്ങളുമായി, മൈലാഞ്ചിയുടെ മൊഞ്ചുള്ള കപോലങ്ങളുമായി , ബ്ലാക്ക് ബെറിയുടെ തിളക്കമാര്‍ന്ന കണ്ണുകളുമായി, ഗോതമ്പിന്റെ നിറം പൂണ്ട അഴിഞ്ഞുലയുന്ന ചുരുള്‍ മുടിയുമായി ഒരു ലബനീസ് പെണ്‍കൊടി സിഗ്നല്‍ മുറിച്ചു കടക്കുന്നു . മഴക്കോ തനിക്കോ മനോഹാരിത എന്ന മട്ടില്‍ കൂസലില്ലാതെ ചുറു ചുറുക്കോടെ അവള്‍ കടന്നു പോയി. മഴയുടെ തണുത്ത പിശറന്‍ കാറ്റിനൊപ്പം പേരറിയാത്ത ഏതോ സുഗന്ധം അവളുടെ  മാസ്മരീക ഭാവങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം എന്നെ തഴുകി കടന്നു പോയി. 

ധനുമാസത്തിലെ തിരുവാതിരക്കാറ്റില്‍ കുളിര്‍ന്നിട്ടെന്നോണം ദോഹയിലെ മഴയും കാറ്റും ആസ്വദിച്ചു മെല്ലെ നടക്കവേ ഒന്നു രണ്ടു ഫോണ്‍ കാളുകള്‍ എത്തി. മലയാളി സുഹൃതുക്കളുടെതാണ് .. മഴയും ചെളിയും അവരെ ദുരിതത്തിലാക്കി എന്ന് പരാതിപ്പെട്ടുകൊണ്ട്....മിക്കയിടത്തും വെള്ളക്കെട്ടുകള്‍ .. ഇവിടുത്തെ കടുപ്പം കൂടിയ ചുണ്ണാമ്പ് കല്ല്‌ പോലത്തെ മണ്ണ് വെള്ളത്തെ ഭൂമിയിലേക്ക്‌ താഴാന്‍ അനുവദിക്കുന്നതെയില്ല.
മഴയെ പ്രണയിച്ചും , മോഹിച്ചും , കാല്പ്പനീക ഭാവങ്ങള്‍ നല്‍കിയും പോന്നിരുന്നവര്‍ ആ നോസ്ടാല്‍ജിയ ഒക്കെ വിട്ടൊഴിഞ്ഞ മട്ടുണ്ട്. മഴ ഇപ്പോഴും പെയ്തുകൊണ്ടെയിരിക്കുന്നു.. കൂടെ ഇടിമുഴക്കങ്ങളും ..